Kitap

                                              KİTAP

Başkaları için kitap okumak ya da daha doğru tabiriyle ''iyi'' bir kitap

okumak nasıl hissettiriyordu bilmiyorum. İlgimi çekmeyen kitaplarla da

karşılaştığım için artık rahatça söyleyebiliyorum ki doğal olarak her kitap

aynı edebi zevki vadetmiyor. Meğer çok yanlış bir düşünce olduğunu

zannettiğim bu şey pek alışıla gelmemiş bir şey değil. Malum kitap

okumayı bir hobi haline getirme, hiç olmazsa alışkanlığa dönüştürme

aşamasında büyük bir uğraş var bu yüzden bunun normal olmadığını 

düşünmem de anlaşılabilir. Bunu yanlış bir şey bulduğumdan değil,

aksine bir toplumun gelişim tohumlarını ekmek kitap okuyan, yorumlayan,

eleştirebilen bir kitle yetiştirmekten geçiyor. Ama neden herkesin kitap 

okumadığını anlamıyor da değilim. Keza kendim için de bu böyle, kitap 

okumayı seviyorum ama beni bir şekilde kendine bağlayabilen kitaplar 

okumayı seviyorum. Bunu başarabilen yazar ve kitap sayısı da sınırlı 

olduğu için tüketim aşamasında -diğer çoğu eserde olduğu gibi- çaba 

göstermem gerekiyor. Yani kısacası sevdiğim kitaplar okumak ve bunları 

keşfetmek için sevmediğim veya nötr hissettiğim sayılarca kitap okumam 

gerektiği anlamına geliyor. Yoksa kimsenin zamanla alakalı ciddi bir 

sorunu olduğunu sanmıyorum. Görsel imajla da alakalı olabilir tabii ki, 

insanlar genelde deneyim ettikleri şeyleri bir şekilde hissetmek istiyor. 

Distopik filmlerden ve hayatta kalma ürünlerinden hoşlanan biri okuduğu 

kitaptaki ortamı birinci elden deneyim edemese de bir şekilde oluşan 

dünyayı görmek istiyor olabilir. Bu nedenle roman ve  çizgi romanların 

okunma sayısının diğer çoğu kitap türüne kıyasla fazla  olduğunun 

kanısına vardım. Şimdiyse daha farklı bir konuya değineceğim ki bu 

soruyu önemsendiğinden çok daha dikkate alınası buluyorum. Çoğu 

zaman kitap okumaya o kadar da gerek duymadığını söyleyen insanlar

somut bir kanıt ortaya atmadan bunu söylüyorlar. Bu yüzden biraz yaman

da bir konu olduğunu düşünüyorum. Neden sevilmediği veya yapılmaktan

kaçınıldığı üzerine belirli bir düşünce bile atılmayan aktiviteden kaçınmayı

korkulası buluyorum. Durumun vaziyeti böyle olduğundan kendim bir 

sebep aramaya karar verdim. Dediğim gibi belki çoğu insandan fazla 

kitap okusam da beğendiğim kitaplarla karşılaşsam çok daha büyük 

bir miktar zamanımı kitap okumaya harcayabileceğimin farkındayım. 

Kendimden de biraz yola çıkarak insanların görsel yolla, düşünmeden 

kaçtıklarını fark ettim. Günlük hayatta yaşadığımız şeyleri farklı yollardan

deneyimliyoruz. Bunu o kadar sık yapıyoruz ki bilmediğimiz yönler varken

bundan rahatsızlık duyuyoruz. Bir şeyin bilinmeyen, açıkta kalan bir kısmı

bizi endişeye sokuyor. Bildiğimiz, tanıdığımız bir yerde bulunmak gibi de

düşünebiliriz. Bir kitaba başladığımızda yaşanacaklar hakkındaki merak

seviyemiz bir film, dizi, tiyatro vb. eserindekine eş kalmıyor. Bunu dengeye

sokmayı sadece düzenli kitap okuma alışkanlığı edinmiş insanlarda 

görüyoruz. Görmediğimiz karakterler, hayal ettiğimiz ortamlar bize çok 

uzak geliyor. Kendini bize anlatmayı çok iyi başaran bir kitap veya şiir bu

yüzden meşhur oluyor. Aynı zamanda çocukların da hayal etmeyi severek

büyüdüğünü biliyoruz. Bu çocuklara özgü bir şey değil, büyüyünce de yeri 

geldiğinde ne dediğini bilmeyen, kendi konuştuğunu duymayan umutsuz 

hayalperestler gibi davrandığımız oluyor. Ama işte bu da çok güzel bir

şey olduğu için hayal etmemiz isteniyor. Doğduğumuz andan beri bizim 

için gerçekleşme ihtimali hakkında bir fikrimizin olmadığı şeyleri biraz 

bile umursamadan hayal ediyoruz. Bunu her geçen gün azalan bir şey 

değil de her geçen gün artan bir şey haline getirmeyi başarmak da bize 

mahsus bir şey. Benim fikrimce kendi hayat sayfalarımızın bir kaçını

kitap sayfalarını çevirerek doldurmalıyız. Ancak o zaman hayallerin bizim

için saçma değil de olağanüstü bir şey olduğunu hatırlayabiliriz.